- oturub-durmaq
- вести с кем-нибудь знакомство, водиться, часто бывать (с кем).
Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
oturub-durmaq
Смотреть что такое "oturub-durmaq" в других словарях:
oturub-durmaq — f. 1. Əlaqə saxlamaq, dostluq etmək, yoldaşlıq etmək. <Pəricahan xanım:> Mehdi ağanın nəvəsi Ağca xanıma bir qaraçı qızı ilə yoldaş olub, oturub durmaq yaraşmaz. S. S. A.. <Balaş Sevilə:> . . Mən indi böyük cəmiyyət adamıyam,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
oturub-durma — 1. «Oturub durmaq»dan f. is. 2. Əlaqə, yoldaşlıq etmə, vaxtını bir yerdə keçirmə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
quyruq — is. 1. Heyvanların çoxunun bədənlərinin qurtaracağındakı mütəhərrik törəmə, yaxud heyvanın bədəninin getdikcə nazikləşən dal hissəsi. At quyruğu. Əqrəb quyruğu. Balıq quyruğu. – Bir həyətdə on iki on üç yaşında bir . . uşaq pişiyin quyruğuna ip… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
oturmaq — f. 1. Yanını bir yerə, ya oturacağa qoyub oturaq vəziyyət almaq, əyləşmək. Buyurun, oturun! – <Hacı Əhməd Almasa:> Heç, elə belə gəldik, baş çəkək. Oturmaq olar? C. C.. Ruhnəvaz xanım ciddi baxışına heç də təğyir verməyərək Qurbanlının… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ət — is. 1. Canlıların bədənində sümüklə dəri arasındakı maddə; əzələ toxumalarının adi adı. // Heyvan və insan bədəninin yumşaq hissəsi. Əti sümükdən ayırmaq. 2. Kəsilmiş heyvan bədəninin xörəyə işlənən qismi. Qoyun əti. Toyuq əti. Mal əti. Bişmiş ət … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düz — 1. sif. Enişi, yoxuşu, çuxuru, təpəsi olmayan, hamar (səth haqqında). Düz yer. Düz çöl. Düz meydança. Düz döşəmə. Düz taxta. 2. is. Düzən, çöl, düzəngah, düzənlik. Mil düzü. Cıdır düzü. Düzlərdə yaşayan əhali. – Cücələrim gəzə gəzə; Səhər hindən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
işıq — is. 1. Ətrafı işıqlandıraraq, onu gözlə görünəcək hala salan şüa enerjisi; nur, ziya. Gün işığı. Ay işığı. Lampa işığı. Fənər işığı. İşıq şüası. – Yağışın arasında küçələrdə yanan elektrik işıqları tutqun bir ziya nəşr edirdilər. S. H.. Şam… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mat-məbhut — z. <ər.> Heyrət içində, böht içində, çox təəccüblə. Mat məbhut durmaq. – Hamı mat məbhut bir birinə baxırdılar. H. N.. <Dərviş:> Mən mat məbhut qaldım. A. D.. Kərim mat məbhut oturub dərin fikrə getmişdi. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
